โครงการปรับปรุงภูมิทัศน์บนถนนสายหลักในเมืองที่ผมอาศัยอยู่ ทำให้ต้องมีการรื้อถอนอาคารโบสถ์ที่สร้างขึ้นในทศวรรษที่ 1930 แม้หน้าต่างของโบสถ์ที่ว่างเปล่าหลังนั้นจะถูกถอดออกไปแล้ว แต่ประตูก็ยังตั้งอยู่ที่เดิมเป็นเวลาหลายวัน แม้ในขณะที่เริ่มใช้รถแทรคเตอร์พังกำแพงอาคารลง ประตูทุกบานที่อยู่รอบโบสถ์มีป้ายเขียนด้วยตัวอักษรสีส้มเรืองแสงตัวโตว่า “ห้ามเข้า!”

น่าเสียดายที่คริสตจักรบางแห่งมีบานประตูเปิดอยู่ แต่กลับไม่ต้อนรับผู้มาเยือนที่มีลักษณะภายนอกไม่ตรงตามมาตรฐานของคริสตจักร ซึ่งแม้จะไม่มีตัวอักษรใหญ่สีสะท้อนแสงเขียนไว้ แต่เพียงแค่การมองด้วยสายตาไม่ยอมรับก็บอกได้แล้วว่า “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”

แน่นอนว่าลักษณะภายนอกของคนเราไม่ใช่เครื่องชี้วัดถึงสิ่งที่อยู่จิตใจของคนคนนั้น พระเจ้าทรงมุ่งจุดสนใจที่ชีวิตภายในของเรา พระองค์มองลึกลงไปภายใต้ภาพลักษณ์ที่ปรากฏอยู่ภายนอก (1 ซมอ.16:7) และพระองค์ก็อยากให้เราทำเช่นนั้นด้วย และพระองค์ยังทรงทราบถึงจิตใจของผู้ที่แสดงตัวว่า “ชอบธรรม” แต่ภายใน “เต็มไปด้วยการเสแสร้ง” (มธ.23:28)

คำต้อนรับของพระเจ้านั้นชัดเจน และเป็นสิ่งที่เราต้องสำแดงต่อผู้อื่นพระองค์ตรัสกับทุกคนที่แสวงหาพระองค์ว่า “เชิญทุกคนที่กระหายจงมาถึงน้ำ” (อสย.55:1) – CH