วันที่ 17-8-2011 • บทความ • nitiwat • ไม่มีความคิดเห็น »

โดย นิธิวัทน์ โพธิ์ทอง

สมัยเด็กๆ ไม่ว่าอะไรก็ตามที่ขมๆ ที่เราไม่อยากกิน ผู้ใหญ่ก็มักจะบอกเสมอว่า “นี่ของดีนะรู้มั้ย หัดกินเข้าไปซะ” แล้วก็ตามด้วยประโยคคลาสสิคว่า “หวานเป็นลม ขมเป็นยา” แล้วเราก็ทำหน้าบูดเบี้ยว สุดท้ายก็ต้องกล้ำกลืนกินเข้าไปจนหมด

 

ยิ่งถ้าตอนเด็กๆ ใครที่เกลียดการกินยา คงจะจำได้ดีถึงความทุกข์ทรมานของการกินยา ว่าต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหนกว่าเราจะกินยานั้นจนหมดได้

 

แล้วเราเคยสงสัยไหมว่า ทำไมยาต้องขม? ทำไมของกินที่มีประโยชน์มากมายบนโลกนี้ต้องมีรสขม?

 

 

ส่วนของที่หวานๆ ที่อร่อยๆ ส่วนใหญ่ เมื่อกินเข้าไปแล้ว ก็มักจะไม่ค่อยมีประโยชน์ต่อร่างกายสักเท่าไหร่ แถมถ้าเราติดใจจนกินเยอะเกินไป ก็กลับกลายเป็นโทษสำหรับร่างกายของเราเสียอีก

 

เมื่อย้อนมองดูชีวิตของเรา สิ่งดีๆ ที่มีประโยชน์ต่อร่างกายและมีรสขม (โดยเฉพาะสมุนไพรไทย -_-“) เปรียบเหมือนความลำบาก ความทุกข์ยาก และปัญหาต่างๆ ที่พระเจ้าให้เกิดขึ้นในชีวิต ก็เพื่อจะส่งผลดีต่อชีวิตของเรา เหมือนที่ในพระธรรม ยากอบ 1:2-4 ได้สอนเราไว้

 

ดูก่อนพี่น้องของข้าพเจ้า เมื่อท่านทั้งหลายประสบความทุกข์ยากลำบากต่างๆ ก็จงถือว่าเป็นเรื่องน่ายินดี เพราะท่านทั้งหลายรู้ว่า การทดลองความเชื่อของท่านนั้น ทำให้เกิดความหนักแน่นมั่นคง และจงให้ความมั่นคงนั้นบรรลุผลอันสมบูรณ์ เพื่อท่านทั้งหลายจะได้เป็นคนที่ดีพร้อม มีคุณสมบัติครบถ้วน ไม่มีสิ่งใดบกพร่องเลย

 

ส่วนความสุขสบายต่างๆ ในชีวิต ที่เปรียบเหมือนกับของหวานที่แสนอร่อย พระเจ้าก็ใช้สิ่งนี้เพื่อสอนเราด้วยเช่นกัน เพราะหากเรามีมาก ก็อาจจะเป็นเหตุให้เราหลงลืมพระเจ้าได้ ดังที่ในพระธรรม ฉธบ.8:12-14 ได้เตือนเราไว้

 

เกรงว่า เมื่อท่านได้รับประทานอิ่มหนำ ได้สร้างบ้านเรือนดีๆ และได้อาศัยอยู่ในนั้น และเมื่อฝูงวัวและฝูงแพะแกะของท่านทวีขึ้น มีเงินทองมากขึ้น และบรรดาซึ่งท่านมีอยู่ก็ทวีขึ้น จิตใจของท่านทั้งหลายจะผยองขึ้น และท่านทั้งหลายก็ลืมพระเยโฮวาห์ พระเจ้าของท่านทั้งหลายผู้ทรงนำท่านทั้งหลาย ออกจากแผ่นดินอียิปต์ ออกจากแดนทาส

 

ดังนั้น ให้เราเรียนรู้ที่จะชื่นชมยินดีในความทุกข์ยากของเรา ซึ่งเป็นเหตุให้เราเติบโตขึ้นและเพื่อจะทำให้เราไม่ลืมที่จะพึ่งพาพระเจ้าตลอดชีวิตของเรา (1 ปต.4:12-13)

 

Tags: การทนทุกข์, นิธิวัทน์